"Anda kalmalıyım" diyerek ana gelinmeye çalışılması, yaşam döngülerine farkındalıkla odaklanılmadığı sürece, geçici bir rahatlama dışında varlığa hiçbir fayda sağlayamaz. Kontrolün olduğu yerde sevgi yoktur. İstenildiği kadar öğreti, yol, pratik ya da yöntem denensin, istenirse bir ömür boyu meditasyon yapılsın; yaşarken yüzleşilemeyen her unsur, döngüler halinde, çeşitli duygu durumlarında varlığın karşısına çıkmaya devam edecektir. Ne zaman ki varlık sorgular, realitelerine, duygularına ve döngülerine dikkatle odaklanarak, oralardaki verileri içselleştirebilir hale gelir; anda kalabilmek o zaman doğal bir sonuç halini alır. Sevgi ancak bu anlayış halinde belirir.
Varlığın realiteleri ve psişesi üzerinde adım adım kurduğu hakimiyet, onu doğal olarak zamandan özgürleştirir ve zihni meditatif bir hale getirir. Her ne kadar benziyormuş gibi görünse de, kasıtlı, amaç güden bir yaklaşımın limitli egodan; doğal bir sonuç halinde açığa çıkanın ise anlayış ve sevgiden olduğu unutulmamalıdır.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder