Yaşamsal realiteler içerisinde, varlıklara dair gözlemlenen tüm ayrılıklar, Yaratan'ın enerjisinin farklı benlikler yoluyla tezahür etmesinden kaynaklanır. Yani, bütünün ayrık ve çatışma halinde görünmesinin ana sebebi, madde illüzyonunda, logosun, doğası gereği yarattığı katalizörler sayesinde, etkileşime girerek birbirini dönüştürmesi ve tamamlaması gereken benliklerdir. Kolektif denilen organik tanrısal yapı, bu benliklerin beslendiği ve birlikte oluşturduğu bilinçdışı bileşkesidir. Bu yüzden, düşüncenin form bulmuş hali olan beşer, birbirinden ayrı değildir, karşısındakine bakınca kendisini görür, aynaya bakınca Yaratan'ı görür. Tekamül düzeyimiz olan üçüncü yoğunluk derecesi, bu benliklerin dönüştürüldüğü ve sevgi uygulamalarının yapıldığı evrim düzeyidir. Bu dönüşüm ise ancak bilgiyle, akıl ederek, sorgulayarak ve nefsi, deneyimler yoluyla bilinçlendirerek sağlanabilir.
Tekamül süreçleri, bu ayrılıkları gidermek üzerinedir. Yaşanılan deneyimler ve bu süreçlerde elde edilen gözlemler, tanrısal birer eylemdir ve Sonsuz Yaratan'ın kendi kendisini tanıması yolunda varlıkları vazifedar kılar. Ayrılıklar birleşime, birleşimler dönüşüme, dönüşümler ise daha üst seviyeden katalitik eylemlerle evrende iş görülmesine sebep olurlar. Bu da, Yaratan'ın yolunda daha verimli ve üst perdeden vazife görmek ve deneyim çeşidini artırmak demektir. Hepsi birer, tanrısal eylemler bütünü olan yaşamlarımız, sapmalarla dallanır ve onların çözümlenmesiyle çeşitlenir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder