Nefis bastırılmamalı, bilinçlendirilmelidir. Bunun için, deneyim ve gözlem süreçleri yaşayarak gerekli tecrübeler kazanmak ve yaşama aktif bir biçimde dahil olmak gerekir. Varlığın, hareketlerini kontrol altında tutması önemlidir, fakat bu kontrolün korku ya da baskı kalıplarıyla yapılmasıyla, idrakli bir biçimde, deneyime dayalı, öz kontrolü gelişmiş bir biçimde yapılabilmesi arasında büyük fark vardır. Gelişmiş bir varlık, bu denetimi bilinçli ve idrakli bir biçimde sağlayabilendir. Bunun göstergesi de, varlığın düşüncelerinin ve eylemlerinin örtüşmesidir.
Dengeli bir yaşam sürmek ve anda kalabilmek birçoğumuzun ulaşmaya çalıştığı idealidir. Bu iki kavram birbirinden ayrı değildir ve hatta bunlara ek olarak nefsi bilinçli bir şekilde kontrol etmenin, bu oluş halleri üzerine bağlayıcı ve sürekli kılıcı etkilerini de göz önünde bulundurabiliriz. Nefis, deneyimlerle ve bu deneyimlere dair elde edilen çıkarımlarla aşamalar kaydedebilen bir olgudur. Bu da demek oluyor ki, nefsi bastırmak ve yaşananlara dair pişmanlık duyarak hayata aktif bir biçimde katılmaktan kendimizi geri koymak, tekamül süreçlerimiz için epey verimsiz sonuçlar doğuran bir tutum olacaktır.
Hayatın içimizden akıp gitmesine izin vermemiz ve kendimizi kısıtlamamız gerekir. Bu sayede, yaşamsal realiteler içinde, öğrenen ve öğreten varlıksal rolümüzü gerçekleştirebilir ve evrimsel aşamalar kaydederek, bilerek yaşamanın büyük hazzını hücrelerimizde hissedebiliriz. Etkin, sürekli ve aktif bir yaşam sürebilmek, geçmiş ve gelecek imgelerinden, kendimizi yargılamamız gerektiği gerçeğini göz önünde bulundurarak uzaklaşmamıza ve nefsimizi bilinçlendirerek, kendi içsel denetim mekanizmamızı oluşturmamıza büyük katkı sağlayacaktır.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder