Bizler birer gözlemciyiz ve yeryüzüne, tekrarlayan kısır döngülerin içerisinde nedensizce savrulmak için değil, realiteler düzeyinde varoluşu gözlemlemek için enkarne oluruz. Bu yüzden enerjimizi yoğunlaştırdığımız noktaları iyi belirleyebilmeli ve tesir odaklarının farkında olabilmeliyiz. Acılarımız, kederlerimiz ve ayrılıklarımız bizden ayrı olmayan duygu durumlarıdır ve bu döngüler, içsel gelişimimiz için yaşamamız gerekenlerin, realiteler düzeyinde birer dışavurumudur. Bu duyguları kendimizden ayrıştırarak görmezden gelmek ve onları bastırmak yerine, dönüştürmemiz gereken birer parçamız olarak içselleştirebilmeliyiz. O zaman onlarla korkmadan yüzleşebilir, gereken içsel tepkiyi geliştirebilir ve duygu geçişine izin vererek kendimizi özgürleştirebiliriz.
Yıllarca şikayet ettiğimiz bir durumun, artık onu benimsedikten ve birlikte yaşamayı öğrendikten sonra hayatımızdan uzaklaşmaya başladığını fark etmişsinizdir. İlintili olarak duyumsadıklarımız her ne kadar bize acı verse de, kendimizden ayrıştırabileceğimiz ve yüzleşmekten kaçabileceğimiz parçalarımız değildirler. Biz o duyguların bütünüyüzdür ve ancak onları şifalandırarak gölgede kalan yanlarımızı dönüştürebiliriz.
Rüyalarımızın geneli, ilk üç çakra deneyimleriyle ilgili blokajları çözümleyebilmemiz için bize ipuçları iletirler. Çünkü, varlıklar bu sayede enerjilerini tıkanıklıktan kurtararak hayatın içinde aktif olabilir ve yaşam planında belirlenmiş deneyim süreçlerini olması gerektiği gibi yerine getirerek gözlem süreçleri geçirebilirler. Bu yüzden varlıksal enerjimizi, tekrarlayan döngüler içerisinde duygusal tıkanıklıklarımızda tüketmek yerine salt gözleme ayırabilmeliyiz. Bunun için de düşünmek, realiteye hakim olmak, otomatizasyondan kurtularak idraklenmek ve koşulsuz severek affedebilmek gerekir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder