Varlık, geçmişi sürekli analiz edip, olan biteni zihninde imgeler ve yaşananların etrafında dolaşarak onları daima canlı tutarsa, kendisini zamanın içine hapsetmiş olur. Gözlemci, yaşadığı her olaya farkındalıkla odaklanarak, enerjisini, o olayı en geniş bir biçimde algılamak için yoğunlaştırdığı ve gerekli düşünce süreçlerini geçirebildiği zaman, olayın sonuçlarını öz bilgi haline getirebilir. Dönüşüm bu şekilde, sadece içinde bulunulan anda gerçekleşir. Geçmişin tesirlerinin etkisinde savrulmak yerine, o tesirleri kendisini dönüştürmek için itici güç olarak kullanmayı seçmek, anda olan varlığın irade göstermesine bağlıdır. Zaman, düşünce ve hareketlerimizi madde illüzyonunun içine hapsetmesi için değil; korku, endişe, kaygı gibi duyguları farkındalıkla gidererek, gölgelerimizle yüzleşmemiz ve özümüzdeki sevgiyi, bilgiyle ortaya çıkarabilmemiz için vardır.
Sürekli bir biçimde geçmişin analiz edilmesi varlığa hiçbir şey kazandırmaz. Geçmişin tesirleri, bu analiz ve veriler ışığında, içinde bulunulan anda yüksek düşünce ve bilgiyle, varlığı, belirli anlayış ve farkındalık hallerine getirebiliyorsa, yaşananlardan en yüksek verim alınmış demektir. Varlık o anda kendisini dönüştürebilir. Çünkü, geçmiş de gelecek de andadır. Saf ve etki altına alınmamış, dış şartlanma öğelerinden arınmış, bize özgün düşünce mekanizmasını kurabilmemiz, bu hakimiyeti sağlayabilmenin gereğidir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder