Varlık enerjisinin zamana ait düşünsel unsurlardan kopartılarak, zihinde tek bir noktada yoğunlaştırılması, öze yaklaştırılması ve bu sayede enerjinin, etkileşimde olunan realitelere farkındalıkla odaklanılarak; onları algılamak ve anlamlandırmak için kanalize edilmesi, anda kalabilmenin yolu açılır. Enerjinin zaman düzleminden ana çekilmesi, tıpkı meditasyonda olduğu gibi, tüm düşünce, yargı, eleştiri, korku gibi madde illüzyonuna ait unsurların devre dışı bırakılmasını sağlayarak, varlığı meditatif bir hale sokar. Bu sayede saf gözlem yapabilmenin yolu açılır. Böyle bir şuur halinde gözlenen ile gözlemleyen arasında illüzyona dair hiçbir aracı unsur kalmaz ve birlik açığa çıkar. Bu yüksek algı halinde realite üzerinde hakimiyet kurulur ve sevgi açığa çıkar.
Zamana ait düşünsel unsurlar nelerdir?
Hareket, düşünce, korku, endişe, kaygı, çatışma, kıyaslama, bölünme, ayrışma, çekişme, kıskançlık vb. unsurlardır. Tüm bunların kaynağı zihnin ürettiği imgelerdir. Bu imgelerin tesirlerini kavrayarak gereken yüksek tepkiyi geliştirmek yerine, tüm enerjimizi bu imgelerin yörüngesinde dönmek için boşa harcadığımız zaman gelişim kaydedemeyiz. Bizler tesiri algılamaktan öte, o tesirin kaynağıyla daha çok ilgileniyoruz.
Anda kalabilmek neden önemli?
Zamana ait tüm unsurların tesirlerinin gözlenerek ve özümsenerek ana ait farkındalık halleriyle değiştirilmesi varlığın kendisini keşfetmesi için kaçınılmazdır. Çatışmanın sönümlenip anda birleşmeye dönüşmesi, kıskançlığın gözlenip yerini saygı ve güvene bırakması, korku ve öfkenin yerini, sevgi ve bağışlamaya bırakması, nefret ve kutuplaşmanın yerini birliğe, anlayışa ve merhamete bırakması gibi tüm haller anda, o anın barındırdığı sevginin ortaya çıkarılmasıyla mümkün olabilir.
Sevgi realitesini deneyimlediğimiz ve zamana ait dağılmaya mahkum egolarımızın dönüştürülmesini amaçladığımız bu madde düzlemi bizleri evirecek mizansenlerin sahnesinden başka bir yer değildir. Tutunduğumuz her ne ise, irademizi etkileyen her ne varsa, kendi tekamülümüz açısından bunların farkında olabilmek en yüksek varlıksal sorumluluğumuz olmalıdır.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder