Yaratan düşünmez. Düşünmek zamana ve varlıklara ait bir eylemdir. Yaratım da evren dahilinde, yaratılan varlıklar tarafından bu şekilde meydana getirilir. Duygu, düşünce ve bilginin karşılığı olan realiteler ile madde illüzyonu kurulur ve yaşam, katlanan boyutlar içerisinde belirir. Din, millet, ülke, eş, çocuk, evlilik, zenginlik, duygular, travmalar... vb. tüm yaşamsal realiteler birer düşünce unsurudur, varlıklar tarafından oluşturulur, zamanla dağılır ve yükselen düşünceyle kapsamlanır. Tüm bu unsurların tesirleri varlık tarafından gözlenir, algılanır ve anlamlandırılır. Bu sayede üst bilinç aşamasına geçilerek tekamül basamakları tırmanılabilir. Realite kavramının ne olduğunu sorgulayarak iyice anlamak; hangi realitemize tutunduğumuzu ya da hangisini kullanarak bilincimizi yukarı çıkarabildiğimizi idrak etmemiz adına biz kolaylık sağlayacaktır.
Düşünce, varlığa aittir ve ayrılık yaratır. Deneyimlediğimiz ikilik alemi, düşünce ve sapmalarının gelişip yayıldığı uzay/zaman düzlemidir. Tüm bu sapmalar gözlenerek bilince getirildiğinde ve ardında yatan veriler özümsendiğinde ikiliğe ait unsurlar yerini birliğe bırakır. Zaten ayrılık diye bir şey yoktur. Varlık enerjisi anda toparlandığında ve bu enerjiyi dağınık ve ayrışmış olarak gösteren ikilik içerisinde tüm yönleriyle, dikkatle algılanıp gözlemlendiğinde illüzyon dağılır. Böylece gözlenen realitelerden veri elde edilmiş olur. Bu özümseme hem varlık tarafından gerçekleştirilir, varlığın idrakini artırır, hem de anda olan Sonsuz Yaratan tarafından özümsenir. Yaşam serüvenimiz bu deneyimsel süreçlerde, yükselen düşünce ve karşılıkları olarak kapsamlanan realitelerin gözlemlenmesiyle süregelir.
Sonsuz ve Kaynak olan Yaratan andır. Yaratım ise tüm yaratılanların kendilerinden ayrı olmayan ve sürekli gelişen imajlarından ibarettir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder