Yaşananlar, geçmişiniz ne kadar da kıymetli. Tüm bu yüklerin altına girerek sorumluluğu üstlendiğiniz için kendinizi kutlamalısınız. En çirkin ve bayağı görünenleri bile bugün bu noktaya gelmenize yardımcı oldu. Geçmişi şu anda dönüştürdünüz ve artık görevini yerine başarıyla getirdi. Emeliniz evrilmek değil miydi? Onları kucakladınız ve kabul ettiniz. Ayrılık ortadan kalktı. Bu sefer de kucakladıklarınız yükselmenize zemin oluşturdu. Geçmişi kucaklamak gerektiğini fark edebilmek ne büyük erdemmiş.
Dönüp baktığınızda geriye içiniz hala acıyorsa ya hala kendinizi yargılıyor veya başkalarının gözlerinden değerinizi biçiyorsunuz demektir. Etten kemikten olduğunuzu unutuyorsunuz. Sizi geriye çeken ve affedemediğiniz her şeyin bir imaj olduğunu da unutuyorsunuz. Sen geçmişe ait bir imajda değil şu andasın. Oysa ki sen farkında ol ya da olma, onlar farkında olsunlar ya da olmasınlar geçmiş imajlarında bu rolleri büyük bir cesaretle üstlendiniz. Hem bunu birbiriniz için büyük birer vazife bilerek yaptınız. Bu sayede potansiyelleriniz açığa çıktı, kendinizi bildiniz ve vicdanınızdaki katı parçalar dağıldı gitti.
Bunu fark edebilene, kendi değerini başkasının gözünden değil kendi kendine bilebilene, ne zor yollar geçtiğini anımsayıp yoluna ve kalbine teşekkür edene, temelde ayrılık olmadığını, yaşamın bizi bize yansıtan mizansenler bütünü olduğunu anlayana var olmak her anıyla ne kadar da kıymetli...
Siz üstlenmezseniz sizden başka sizin geçmişinizi kim üstlenebilirdi ki?
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder