Dışınızda gördüğünüz ve gözlemlediğiniz her varlık aslında sizsiniz. İnsanlar, dağlar, ağaçlar, hayvanlar ve gözlemleyebildiğiniz her varlık sizin dualite içindeki birer yansımanız. Siz yaşamlar boyunca kendinizi gözlemekten başka bir şey yapmıyorsunuz. Karşınızdakini algılayınca aslında kendinizi algılıyor ve kendinizi keşfediyorsunuz. Bu yüzden kardeşinize göz bebeğiniz gibi bakmalı ve ona değer vermelisiniz. Bu yüzden çatışmaya, yargılamaya son vermeli, barışın yollarını aramalı ve koşulsuz sevebilmelisiniz. Yanınızdaki varlık sizi size aynalamaktan başka bir şey yapmıyor. Kendinizin ne olduğunu iyi anlamalısınız. Sorgulanmamış kalıpları ve tutumları dönüştürdükçe, katı egoları bu sayede giderek geçirgen bir hale gelen ve ışığı madde düzleminde belirebilen saf sevgiden ibaret varlıklar olduğunuzu fark edebileceksiniz.
Gözlemleyen kimse gözlemlediğinden ayrı değildir ve onu anlayınca kendisini anlar ve algılar. Bu anlama hali maddenin üstüne çıkmak ve realiteye hakim olmanın yolunu açar. Sevgi yalnızca o anda açığa çıkar. Sevgi bir varlığın karşısındakine dikkatle odaklanarak onu saf bir biçimde algılaması ve görebilmesiyle madde düzleminde belirebilir. Bu halde illüzyonun meydana getirdiği ayrışma yani ikilik yerini birliğe bırakır. Bunun için çaba ve emek sarf etmeye gerek yoktur. Sadece görmeyi istemek yeterlidir.
Siz evrende sizden başkasıyla beraber değilsiniz.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder