İnandığınız için cennete giremezsiniz. Cennet zaten içine girilecek bir mekan değil, idrakinizin ve vicdanınızın gelişmişliği oranında eriştiğiniz bir şuur uyanıklığıdır. Bu düzeye erişebilmek için zihni tüm dogmalardan, onların sebep olduğu şartlanmalardan ve inanç kalıplarından temizlemek gerekir. Algı, farkındalık ve düşünce bu sayede kademe kademe yükselir. Bu sayede enerjinizi zaman düzleminden rahatça çekip gerçeği görmek ve realiteye hakim olmak için kullanabilir ve özünüzden ışıyan sevgiye erişebilirsiniz. Bu da gelişimin, evrimin ve Sonsuz Yaratan'a yaklaşmanın eşsiz yoludur. İnanç, zamana ait eninde sonunda yıkılacak bir imgedir ve enerjinizi zaman düzleminde kısır döngülerin içine hapseder. Zamana ait olan her realite zaten dağılmak kaderine sahiptir. Bu yüzden zamanda, inancın etrafında dolanmak yerine; içinde bulunulan anda, devinim eden ve yükselen farkındalığın ışığını aramak gerekir.
Tercihini dağılmaz ve sarsılmaz olandan yana kullanmak her varlığın özgür iradesine kalmıştır. Kendi varlığını, bedenini ve zihnini tanımak, onları oluşturan öğeleri revize etmek, içeriklerini ve bu sayede yaşama yansıttıklarını fark etmek ve onları yönetmek yine her varlığın kendi sorumluluğudur.
Bir zamanlar gerekli olan ve insanların şuur uyanıklığının ve realitelerinin karşılığı olan inanç kalıpları artık yerini kendi idaresini üstlenebilen ve mümkün olduğunca idrakini artırabilen varlığa teslim etmelidir. Artık otomatizmaya, yönetilmeye, yani dış şartlanma öğelerine ihtiyaç duyulmadan kendi içsel vicdan mekanizması geliştirilebilmeli, özgür iradenin sınırlandırıcıları ortadan kaldırılmalıdır.
Huzurlu, kısır ve dairesel tekamül döngüleri yerini; irade gösterilen, korkmadan, endişe duymadan, sevinçle yaşanılan ve farkındalıkla yükselen spiral döngülere bırakması gerekir. Bunun için inanmak değil; fark etmeyi istemek, sorgulamak ve gelişime açık olmak gerekir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder