Yaşam, her zerresiyle düşüncenin zihin tarafından aksettirildiği bir ekran görevi yapar. Yani, zihinde canlandırılan imaj, zamanın akışıyla mekan içerisinde hareket kazanır ve madde illüzyonunda can bulur. Deneyimlenen bu akış içerisinde, karşınızda gördüğünüz arkadaşınız değil onun duyularla algıladığınız imajıdır. Gözlemlediğiniz bir olay ya da geçmiş hatıralarınız da birer imajdan ibarettir. Duygu, bilgi ve hislerinizle bağlantı kurduğunuz aileniz, ırkınız, milletiniz, bayrağınız da sadece birer imajdır. Madde illüzyonu, varlık imajlarını etkin olduğu boyut düzlemi boyunca yoğunluğu oranında taşıyan deneyim sahasıdır ve limitlidir. Bu limitli sahanın gözlemlenmesi, algılanması ve bu sayede imajların meydana getirdiği ayrılıkların giderilmesi, limitsiz olanın tezahürünü sağlar. Siz bunu sevgi olarak duyumsarsınız.
Yaşamda deneyimlenen ve algılanan olaylar, kişiler ya da durumlar değil; tüm bunların limitli sahada yani madde ortamında tezahür etmiş hareketli birer versiyonudur. İllüzyon, aracı bir ortamdır ve hareketli yansıtıcı bir ekran işlevi görür. Bu ekranda renkli hayatlar, acı tecrübeler, ayrılıklar, korkular, inançlar, umutlar, çatışmalar, kısacası tüm düşünsel unsurlar varlıkların zihinlerinden aksederek belirgin hale gelir.
Fizik evren sonsuzluğun deneyim için odaklandığı sonsuz enerjiden oluşur. Varlık, bu enerjiyi odaklandığı sahada düşüncesiyle deneyim sağlamak için belirli biçimler halinde yönlendirir. Bu yöneliş, her varlık özelinde yaşam örüntülerini meydana getirir. Yani düşüncesi, imajinasyon kabiliyeti olan varlığın yaratımıdır ve zihninin evren içindeki aksidir.
Varlık, deneyim sağlamak ve düşünce üretmek için illüzyona yönlendirdiği enerjisini tekrar toparlayarak yaratımını gözlemleme ve içselleştirme kabiliyetine sahiptir. Bu noktada hem yaratıcı hem yarattığını gözleyen pozisyondadır. Evrimini de giderek yükselen bu düşünce kademeleriyle sağlar.
Zaman düzleminin nasıl akışkan bir illüzyon kurucusu olduğunu ve mekanlar dahilinde maddeyi yani duygu ve düşünceyi taşıdığını anlamak bu açıdan çok kıymetlidir. Çünkü, maddenin hakimiyeti duygu ve düşüncenin varlık üzerindeki hakimiyetidir. Ruhsal hakimiyet ise bu illüzyonun fark edilerek bünyesinde taşıdığı mekanik düşünsel öğelerin üzerinde varlığın hakimiyet sağladığı bir aşamadır. İlki otomatizmadır, şartlanmış yani düşüncenin sürüklediği bir zihindir. İkincisi ise düşüncenin saf bir biçimde algılanmış, ruhun sevgiden ötürü hakim olduğu ve tepki geliştirdiği bir zihindir. Yaşamlar boyu bu ruhsal hakimiyet aşamasına gelmeye çalışıyoruz.
Bu hakimiyet direkt olarak varlığın cennet bilincine erişmesini anlatır. İllüzyon farkındalığı varlığın kendisini keşfetmesi için oldukça önemlidir. Limitsiz ve sonsuz olan, kaynak olduğu limitli ortamların gözlemlenip keşfedildiği kadar bilinebilir. Bu, varlığın kendini bilmesidir. Bu, varlığın Yaratan'ı keşfetmesidir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder