BİLGELİK

İnsanlar, bilgeliğin dışarıdan geleceğini, sihirli değnekle dokunup birisinin onlara aktaracağını ya da bunu bir kitapta bulabileceklerini zannederler. Bilmedikleri şey, insanın ışığını yalnızca kendi içinde bulabileceğidir. Korkudan, baskıdan ve kontrolden arınmış saf bir zihinle yaşamı sınırsızca gözlemleyip neden sonuç ilişkisi geliştirebilmek, içe yönelişin ilk adımıdır. Bilginin tesiriyle düşünce gücünü harekete geçirmek ise hakikatin büyük bir resim halinde görülmesini sağlar. Bu hakikatin yeri, zamanı ve mekanı yoktur. Dolayısıyla ona giden bir yol, ona götürecek bir kişi de yoktur. Yaşanan acılar, duyumsanan korkular, çekilen ızıdıraplar, ayrılıklar... bütün bunlar dışa yani zamana bakan gözlerin, içe yani zamansızlığa yönelmesi; sevgiye, barışa, birliğe ve merhamete varlığın kendisini eriştirebilmesi içindir. Bu yöneliş her durumda varlığın kendi sorumluluğunu üstlenebilmesine bağlıdır.

Dışarısı zaman, düşünce, illüzyon, hareket ve ayrılıktır. İçerisi ise sevginin ve anlayışın yeşerebileceği zamansızlık halidir. Dışarısı, deneyimleyip gözlemlemek; içerisi ise Sonsuz Yaratan ile hizalanarak gözlemlenen ayrılıkları gidermek içindir. Hakikate bu anda ulaşılır, sapmalar bu anda giderilir. Evrendeki düzensizlik halleri bu anda düzen içerisinde algılanır. Dışarıda bulunamayacak bilgeliğe bu anda erişilir.

Dışına farkındalıkla bakan bir birey limitli enerji odaklarını referans alan egonun, düşüncenin, geleneğin ve inancın da nasıl limitli ve illüzyona ait olduğunu gözlemleyebilir. Bu öğeler varlığın limitli düşüncesinin insan formuna bürünmüş halde hareket etmesini sağlar. Düşüncenin harekete geçirdiği insan şartlanmış insandır. Gelenek ve inanç kalıplarıyla şartlanmış bir zihin ise sürekli yardıma muhtaç ve limitli yaşam örgülerinin kontrolünde mekanik yaşam döngülerini deneyimlerler. Varlığı tembelliğe sürükleyen ve sorgulamasının önüne geçen inanç kalıpları çözündüğünde idraklenme süreci başlar. Anın barındırdığı sevgi tam bu anda belirir ve mekanik yaşayış biçimleri, yerini yüksek karakterli, incelikli ve birleştirici yaklaşımlara bırakır. Bu insan artık sevginin harekete geçirdiği insandır. Sınırlı sahayı keşfedip özüyle uyumlanarak sınırsız tarafı ile bağlantı kurabilmiştir, yüksek benliğine yaklaşabilmiştir.

Saf bir biçimde algılama, gözlemleme ve ardından gelen sorgulama neticesinde evrendeki bilgi işlevini tam olarak yerine getirebilir ve geçmiş bilgilerin ışığında varlık zihnini kapasitesini kullanır hale sokar. Makinesini verimli kullanmasının sonucu olarak başkalarının biçimlerini kopyalamayı sonlandıran varlık bu noktada giderek yükselen özgün anlayışların kapılarını aralar. Bilgiyi yüklenen ile bilgiyi işleyerek farkındalık sahibi olan varlıklar da bu özgün tepki biçimlerini geliştirebilme noktasında birbirlerinden ayrışmaya başlarlar.

Burak Cömertler