KURBAN

 Ben sadece bir tesir aktarıcısıyım, seni değiştiremem. Sen istersen kendini değiştirirsin. Seni özgürleştiremem, istersen kendini sen özgür kılabilirsin. Işığın senin içinde, eğer istersen ona sen yönelebilirsin. Uzağında arama, yardım bekleyip durma, bu yüzden yeterince zayıf düştün. Sen eğer görmek istersen görürsün. Bilmek istersen elini uzatıp alırsın. Hiç kimse kurtarıcın değil, sen kurban da değilsin. Yüzeyde ne kadar az, derinde ne kadar çok olduğunu elbet fark edeceksin.

Ayrıştırdın, baskıladın, çepere doğru ittin. O, yine de gelip gözlerini senin gözlerine dikti. Sen gözlerini kaçırdın. Yükü üstlenmesi için bir suçlu aramak, sorumluluktan kaçmanın en iyi yoluydu. Bunu uzun süredir yapıyorsun. Kaçtıkça kaçtın, kurban olmanın ince hazzını sinsice yaşadın. Zamana bağımlı olmak içten içe hoşuna gidiyordu. Akan kanından yansıyan, toplu iğne ucu kadar parlak küçücük bir noktaya sığmaya çalıştın. Çok enerji yitirdin.

Gözün dışarda arayıp duruyorsun. Gelmesini ve seni çekip çıkarmasını umuyorsun. Hep bir başkasını bekledin. Hep başkasının umuduyla başkasının yaşamını sürdün. Başkasının düşüncesini taşıyıp başkasının yolundan yürüdün. Dıştan güçlü ve çekici görünüyordun, ama içten katı ve zayıftın. Kendinin farkında bile değilsin. Etrafın aynalarla dolu, kibrinden dönüp bir kez bile bakmadın. Ne kadar güçlü ve eşsiz olduğunu henüz keşfetmedin. 

Umudun beklentisi, inancın konforu, geçmişin sancısı üç yandan çekiştirdi seni. Sen de onları çekiştirdin, direndin, tükendin, zorladın, yıkıldın, yerlerde sürüklendin olmadı, baskılandın, yine olmadı. Güvenmek istedin, beş para etmedi. Dayanağın çürük çıktı. Ekinlerinin yerinde yeller esiyor şimdi. 

Şimdi parçalanma zamanı. Ölmelisin ki yeniden doğasın. Dağılasın ki derinlerde inci gibi parıldayan, seni özleyen yanına kavuşasın.

Burak Cömertler