Sonsuzu anlamak için onun önce ne olmadığını anlamak işe yarayabilir. Bir boyut içerisine dağılmış enerji ve bu yolla oluşan benlik, şekil, form ve realiteler; biçim ve yönelişlerinden ötürü her zaman sonlu bir olguyu temsil ederler. Bu sonlu ortam ve hallerin kademe kademe gelişimini sağlayan iki şey vardır. İlki geçmiş bilgisi ve bu bilginin içerdiği yoğun enerji, diğeri ise bu bilgiyi işleyerek gelecek illüzyon örüntülerini açığa çıkaran varlıklar. Bu iki şey anın sınırsız bilgeliğini ve kaynağını sınırlı ortama yayarlar. Zaman bilgiyi taşır ama bilge olan andır. Tüm yaratılış ancak andan filizlenir ve yine yüklerinden arınmış halde ancak anda gözlemlenir. Sınırsız bir kaynağın şekillere bürünüp sınırlı yaşamları meydana getirmesi, uzak ve geniş bir görüntüde uçsuz bucaksız, sonsuz yaratılışı doğurur.
Sonlu, düşünce ürünü madde realitelerini ve sebep olduğu mekanik döngüleri kavramak ve onları amaç edinmek yerine yüksek idrak ve vicdan aşamalarına ulaştıracak birer araç olarak görmek, bu sonsuz yolculukta yüksekleri gaye edinen ve Yaratan'a hizmet için yanıp tutuşan ruhlar için elde edebilecekleri en temel farkındalıklardan biridir.
Yaratan'dan ötürü yaratan olabilmek oldukça kıymetli bir varoluş halidir ve bu hal, beraberinde varlığa önemli sorumluluklar yükler. Bunlardan en temeli şahsiyet ortaya koyabilmektir. Sorgulayabilme yetisi ve kitlelerin ardından gitmeyi reddederek hayır diyebilmek, özgün biçimlerin açığa çıkabilmesinin ilk adımıdır. İnsanın en büyük yanılgısı, gerçeğe ve hakikate ulaştığını düşündüğü yerde, esasen bir başkasının biçimlerini kopyalıyor oluşudur. Bu durum birbirini tekrarlayan ve mekanik varoluşsal örüntülerin açığa çıkmasına yol açar.
Sevgi ise ancak idrakin olduğu yerde, bu döngülerin üzerine akıl yoluyla çıkılabildiğinde belirebilir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder