Sonsuz Yaratan'ı, kaynak olduğu yaratımını gözlemleyip adım adım keşfederek idrak etmek, O'na dair duyumsanan inanç ve inanca dayalı imandan üstündür. Düşünen insan fark edebilir ki, inancın olduğu yerde imgesel bir sınırlama, idrake dayanmayan dogmatik bir kabul ve varlığı konfor alanında tutan güven duygusu aktiftir. Yaratan'ın, sınırlı imgelerin ötesinde, anın genişleyen farkındalığında aranması, akılla biçimlendirilmemiş kabullere dikkatle odaklanılması ve güven duygusunun sadece bir yanılsama olduğunun anlaşılması; kaynağı olduğu yaratımını idrak etmenin ön koşuludur. Gerisi sadece, giderek yükselen anlayışlarda varoluşu bir üst seviyeden sevmek ve varlığın ancak kendi derinlerinde bulabileceği birlik anlayışını geliştirerek ayrılıkları gidermektir.
Bunu şu yüzden belirtme ihtiyacı duyuyorum ki, idrak ile keşfedilebilen sevgiye, ancak sorgulama ile ve sınırların ötesine geçme iradesi gösterildiğinde erişilebilir. Varlığın devre sonunda hasat edilebilir hale gelebilmesi; inançlarını, geleneklerini, şartlanmalarını...zihnini kuşatan her düşünsel unsuru etraflıca gözlemleyebilmesine bağlıdır. Bu gözlem ayrılıkları giderir, korkulardan arındırır, hakikate eriştirir ve varlığın sevme kapasitesini artırır. 3. yoğunluk derecesi bilinci ile 4. yoğunluk derecesi bilinci arasındaki fark budur. Dünya okulundan mezun olabilmek bu bilinç sıçramasını yapabilmek ile ilgilidir. Sevme ve bağışlayabilme kapasitesinin artırabilmesi ile ilgilidir. Varlık bu oranda madde illüzyonuna, yani zamana hakim olabilir.
Burak Cömertler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder